آموزه های قرآن و عترت

روزی امام موسی کاظم علیه السلام ، از کوچه ای در شهر بغداد، عبور می کرد. متوجه شد که چند نفر در یک خانه مشغول گناه هستند. آن حضرت علیه السلام خیلی ناراحت شد؛ چون کارهای بد صاحب آن خانه، خدای خوب و مهربان را خیلی ناراحت می کرد. یکدفعه خدمتکار آن خانه برای انجام کاری بیرون آمد. امام کاظم علیه السلام با حرف هایی که به او زدند، ناراحتی خود را از کار زشت صاحب آن خانه، اعلام کردند. وقتی خدمتکار، حرف های امام کاظم علیه السلام را به صاحب خانه گفت، مرد صاحب خانه از کارهای زشتش خجالت کشید، پشیمان شد و با عجله، پا به دنبال امام علیه السلام دوید. او با گریه از امام عذرخواهی کرد. امام کاظم علیه السلام که خیلی مهربان بود، عذرخواهی او را قبول کرد و به او فرمود: من تو را بخشیدم، امیدوارم که خدای متعال نیز از تو بگذرد»

بهانه آفرینش(شهادت حضرت زهرا علیه االسلام)

او، الگوی همه ن عالمْ در زندگی، راز و نیاز، عبادت، اخلاق و ایمان بود. همسری مهربان و فداکار برای حضرت علی علیه السلام و مادری دل سوز و شایسته برای فرزندانش و الگویی نمونه برای همه ن و مادران بود. او، دختر پیامبر بود و در اخلاق و عبادتْ مانندی نداشت. در هنگام ولادت با برکتش، آسمان از برکت وجود او نورْباران بود. می دانی نام آن حضرت چیست؟ آری درست حدس زدی، حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام .

امروز همه دنیا عزادارند. امروز همه دل ها غمگین و پرغصه اند. امروز از چشم ها باران اشک جاری است. امروز، روزِ شهادت مظلومانه مادر اهل بیت و ائمه، حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام است؛ روزی که فرشتگان هم از این غمِ بزرگ، غمگین و گریانند. امروز سوم جمادی الثانی، و به روایتی، روز شهادت حضرت زهرا علیهاالسلام است.

چند وقتی می شد که حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام در بستر بیماری افتاده بود. آن روز تلخ، حضرت فاطمه چشم هایش را باز کرد و کودکان دلبندش را نوازش نمود و وصیت های خود را به آنان فرمود، ولی خیلی زود چشم هایش را بست و برای همیشه دنیا را وداع گفت. حسن و حسین، زینب و ام کلثوم گریه می کردند و حضرت علی علیه السلام پریشان و غمگین از مسجد به خانه آمد، ولی حضرت زهرا علیهاالسلام برای همیشه از دنیا رفته بود و علی و کودکانش را تنها گذاشته بود.

حضرت زینب(سلام الله علیها)

حضرت زینب(سلام الله علیها) در پنجم جمادی الاول سال پنجم یا ششم هجری ـ یعنی دو یا سه سال پس از ولادت برادر بزرگوارش امام حسین علیه السلام ـ در مدینه دیده به جهان گشود. او سومین ثمره پیوند فرخنده علی علیه السلام و فاطمه(سلام الله علیها) بود. کنیه آن حضرت ام کلثوم و ام الحسن، و لقب های ایشان، عقیله، عقیله بنی هاشم، عقیلة الطالبین، عقیلة النساء، عقیله قریش، زینب کبری، صدیقه صغری، علامه غیر معلمه، عارفه، عامله، شریکة الحسین، شجاعه، محبوبة مصطفی، زاهده و باکیه بوده است. این بانوی بزرگوار در سال هفدهم هجری با پسر عموی خود، عبدالله بن جعفر بن ابی طالب ازدواج کرد و این ازدواج بر اساس سخن پیامبر خداصلی الله علیه و آله و سلم که فرموده بود: بناتنا لبنینا و بنونا لبناتنا؛ دختران ما برای پسران ما و پسرانمان از برای دخترانمان هستند»صورت گرفت.

حاصل این ازدواج، چهار یا پنج فرزند به نام های محمد، جعفر، عون، علی و ام کلثوم بود که عون و محمد در رکاب دایی گرامی شان، امام حسینعلیه السلام، شهید شدند. حضرت زینب(سلام الله علیها) در طول سال های زندگی خود با حوادث و مصیبت های بسیار تلخی روبه رو شد، تا آنجا که به ام المصائب» شهرت یافت.

تولد امام

سال 57 ق، سال تولد امام پنجم، حضرت امام محمدباقر علیه السلام است. امام عزیزی که استاد همه دانش ها بود و مردم از سراسر دنیا، برای استفاده از دانش ایشان، به نزدشان می رفتند. امام باقر علیه السلام فرزند امام سجاد علیه السلام وفاطمه، دختر امام مجتبی علیه السلام هستند؛ یعنی امام پنجم ما، هم نوه امام حسن مجتبی علیه السلام است و هم نوه امام حسین علیه السلام . ایشان در سال 57 به دنیا آمدند و 57 سال هم زندگی کردند و مردم را از علم و دانش خود بهره مند ساختند.

استفاده از دانش امام

ما که امام باقر علیه السلام را ندیدیم و در زمان ایشان زندگی نکردیم، می توانیم با مطالعه سخنان آن حضرت، از علم و دانش آن امام بزرگ، استفاده کنیم و با انجام دستوراتی که ایشان داده اند، وارد جاده خوشبختی شویم. امام باقر علیه السلام می تواند با راهنمایی هایی که برای ما به یادگار گذاشته، ما را از موفق ترین انسان های دنیا کند، فقط به این شرط که صحبت های ایشان و نیز سایر امامان و رهبران دین را خوب یاد بگیریم و حتما به آن ها عمل کنیم.

داستانی از امام حسن عسکری (ع)

حیوان نا آرام

خلیفه اسب یا استری چموش و خطرناک داشت که هیچ کس نتوانسته بود آن را رام کند و سوارش شود. یک روز از امام خواست تا سوار آن اسب وحشی شود. قصدش این بود که حیوان امام را به زمین بکوبد یا با لگد به او صدمه بزند. امیدوار بود که امام با این حادثه کشته و یا زخمی شود.

امام حسن عسگری(ع) جلو رفت. دستش را روی سر اسب گذاشت و نوازش کرد و به آرامی سوارش شد و به طرف خلیفه حرکت کرد و فرمود: این حیوان که بسیار آرام ونجیب است ! » خلیفه که از خجالت و دسپاچگی نمی دانست چه کند گفت:حالا که توانستید آن را رام کنید من آن را به شما هدیه می دهم.»

 .

.

.

لیله المبیت

در یکی از روزها جبرئیل به پیامبر خبر داد مشرکان قصد دارند آن حضرت را به قتل برسانند و باید هر طوری شده از مکه خارج شود،حضرت این خبر را به علی علیه السلام داد .تصمیم گرفتند که پیامبر شبانه و مخفیانه از مکه خارج شود و علی علیه السلام در بسترش بخوابد.

آن شب را که لیله المبیت می نامند،پیامبر از مکه خارج شد و حضرت علی در بستر پیامبر خوابید و خود را در خطر ضربات شمشیر دشمنان قرار داد تا پیامبر به سلامت به مدینه رسیدند.

 آیه و من الناس من یشری نفسه ابتغاء مرضات الله و الله رؤف بالعباد؛بعضی از مردم، جان خود را در برابر خشنودی‌های خدا می‌فروشند و خدا نسبت به بندگان رؤوف است.” در شان امام علی علیه السلام در ماجرای لیلة المبیت نازل شده است.(بقره آیه 207)

.

.

.

حضرت عیسی(ع)
حضرت عیسی (ع ) یکی از پیامبران  بزرگ خداوند  بود  که از هما ن ابتدای تولد به پیامبری بر گزیده شد. او از مادری متولّد شد که در میان مردم به پاکی ودرستی مشهور بود. او از همان آغاز زندگی مردم را به اطاعت خداوند و دوری کردن از کفر و بت پرستی ،تشویق می کرد. عیسی  با معجزاتی که خداوند بزرگ   به او داده بود مردم را به سوی  خدا دعوت می کرد و حقا نیّت خود را به  اثبا ت می ر سا ند.

منبع: http://notarin.ir